Gepaneerde witlofrolletjes Koolhydraatarm, ketogeen, glutenvrij. Geschikt voor de strenge en afvalfase. Deze maaltijd is snel gemaakt en een complete maaltijd maak je ervan met bloemkoolpuree en evt een lekker stukje vlees. Je kunt dit recept makkelijk vegetarisch maken door de ham weg te laten en de spekknabbels te vervangen door amandelmeel evt gemengd met Parmezaanse kaas. Meer ideeën voor een variatie op deze paneermeel vind je in het artikel : Koolhydraatarme paneermeel Je kunt desgewenst zelf nog kruiden aan het paneermeel toevoegen. Ik had nog nooit gepaneerde witlof op. Vroeger als kind en tiener lustte ik niet eens gekookte of gebakken witlof, ik vond dit veel te bitter. Ik at altijd rauwe witlof salade met mandarijntjes. Dus je snapt dat ik ook geen spruiten lust en bloemkool ook niet mijn favoriet is. Stevia is ook bitter en daar moet ik ook niets van hebben. Vroeger had witlof een enigszins bittere smaak. Sommige mensen, vooral kinderen, houden daar niet van. Tegenwoordig zijn er witlofrassen die niet of bijna niet bitter zijn. Rauwe witlof heeft geen uitgesproken bittere smaak. Witlof wordt vaak gekookt gegeten. Door witlof te koken met behalve water wat melk wordt de bittere smaak verzacht. De groente kan ook rauw in een salade met stukjes appel, ander fruit of met rauwkost groentes worden gegeten. Rauw gegeten is de smaak fris en lichtjes bitter. Het is daardoor een populair ingrediënt in zomerse gemengde salades. Witlof wordt vaak in de oven bereid met bijvoorbeeld ham en kaas. Ook kan het in soep worden verwerkt. Andere bereidingsmethoden zijn roerbakken of stoven en opdienen met een hollandaisesaus als "witlof à la crème". Wij doen het nu eens anders en paneren de rolletjes gevuld met kaas, met koolhydraatarm paneermeel en bakken het kort in de pan in ruim boter. De korst van de gepaneerde witlofrolletjes is lekker knapperig en geeft een extra dimensie aan het gerecht. Dit is weer eens iets anders en een nieuw idee die ik ineens had. Je kent het vast wel dat je eigenlijk alles wel al eens gegeten hebt en nu eens iets nieuws en anders wilt. Probeer dan dit recept eens, een aanrader. Witlof, witloof, grondwitloof of Brussels lof is een bladgewas, een bladgroente die in het donker wordt geteeld. In het licht wordt de krop door chlorofylvorming namelijk groen. De afgesneden (afgebroken) krop kan rauw of gekookt worden gegeten. Tegenwoordig wordt witlof bijna het gehele jaar door getrokken. De wortelen geoogst in september worden direct opgezet. De wortelen geoogst in oktober of november worden gekoeld bewaard. Voor de zeer late trek worden de wortelen in ijs bewaard. Vervolgens worden ze in een donkere ruimte geplaatst. Eerst gebeurde dat nog boven op de grond met dekkleden eroverheen. Tegenwoordig vindt de trek op stromend water plaats. In 3 tot 4 weken groeit de witlofkrop uit. Geschiedenis Met de komst in de middeleeuwen van de Arabieren in Spanje werden in Andalusië nieuwe groentesoorten geïntroduceerd. Een van deze groenten was witlof. De volkse overlevering wil dat witlof toevallig werd ontdekt omstreeks 1830 tijdens de Belgische Revolutie met Nederland vlak bij Brussel toen de boer Jan Lammers in Schaarbeek de cichoreiwortels in zijn kelder onder een laagje zand verstopte. Na enkele weken, door de milde winter, stelde hij vast dat de bittere wortels waren uitgelopen en dat de blaadjes zoet en mals smaakten. Hij kwam op het idee de witte blaadjes te verkopen als rauwe wintergroente, als wit loof, omdat er weinig andere groenten ter beschikking zouden zijn geweest. Nederland was afgesloten en er was weinig vervoer.Deskundigen doen dit verhaal af als een mythe. Frans Breziers, cultuuroverste van de Plantentuin in Brussel, stond aan het begin van de ontwikkeling van witlof, toen hij in 1850-1851 witte kropvorming op de wortelen ontwikkelde. Hij ondervond dat duisternis, warmte en vochtigheid onontbeerlijk waren voor witlof. De witte bladeren ontstaan doordat het licht de plant niet kan bereiken. Zonder daglicht produceert de plant geen chlorofyl, de groene kleurstof. Het 'wit loof' werd voor het eerst in 1867 op de Brusselse markt verkocht en in de Parijse Hallen in 1883. De kroppen werden mettertijd groter en vaster door verbetering van de teelttechniek en door veredeling. Mede door het succes van de groente gingen steeds meer landbouwers rond Brussel en Leuven over tot witlofteelt. In de eerste helft van vorige eeuw zorgde dat 'witte goud' zelfs voor een grote agrarische rijkdom. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtten Brabantse boeren naar Noord-Frankrijk. Zij hebben de teelt daar ingevoerd. In Nederland wordt witlof maar vrij recent op grote schaal geteeld, vooral sinds 1970, met de doorbraak van de witloftrek op stromend water. Deze teelt op water levert volgens veel Belgen niet de authentieke smaak op die grondwitloof tot de "echte" zou maken. Op dit ogenblik is Noord-Frankrijk veruit de grootste producent, gevolgd door België en Nederland. De teelt komt in andere landen weinig voor. De groente wordt naar vrijwel alle werelddelen geëxporteerd. Voedingswaarde De voedingswaarde van 100 gram verse witlof is: Energetische waarde 71 kJ Koolhydraten 3 gram Eiwit 1 gram Vet 0,1 gram Vitamine C 5 mg Vitamine B1 0,04 mg Vitamine B2 0,03 mg Calcium 20 mg IJzer 0,5 mg Gebruikte bron: Witlof