Griekse ijskoffie: Frappé Als je wel eens in Griekenland bent geweest dan ken je het vast wel: ijskoffie. Heerlijk verkoelend drankje na een dagje strand en persoonlijk vond ik dit lekkerder dan een echt ijsje. Echter heel af en toe trakteerde ik mezelf op een Frappé met echt roomijs. Dat was gewoon smullen. Maar ja, wel vol met suikers. IJskoffie is een echt zomerdrankje en voor de koffieliefhebber een heerlijk koele verfrissing op een hete dag. Hoe je een lekker ijskoffie kunt maken zonder koolhydraten vind je in dit recept. Het recept is de basis voor allerlei toevoegingen die je zelf kunt maken. Je kunt er meer ongezoete amandelmelk aan toevoegen, maar ook bv slagroom of zelfgemaakt roomijs. IJscruch ( van geschaafde ijsblokjes) is ook heerlijk. Geschiedenis De oorsprong van de frappé ligt in de Internationale Beurs van Thessaloniki in 1957. Het bedrijf Nestlé demonstreerde een nieuw kinderdrankje, een chocolademelkpoeder dat kon worden bereid door melk toe te voegen en een en ander in een shaker te schudden. Een medewerker van het bedrijf, Dimitrios Vakondios zocht naar een manier om in de pauze oploskoffie te maken, maar kon geen warm water vinden. Dus besloot hij koud water en de shaker te gebruiken en maakte zo de eerste frappé, die in de loop van de afgelopen vijftig jaar uitgroeide tot de nationale drank van Griekenland, onder andere door de marketing van Nestlé. Bereidingswijze De oploskoffie wordt met water schuimig opgeklopt. Het drankje wordt dan in een glas gegoten waarin zich (gebroken) ijs bevindt. Wanneer aan het water melk wordt toegevoegd, heet de frappé gala . Verder wordt er doorgaans onderscheid gemaakt tussen drie graden van zoetheid: een frappé glikós is (zeer) zoet, een métrios is minder zoet, een skétos bevat geen suiker. In sommige (luxueuzere) gelegenheden wordt aan de koffie een koffielikeur of ijs toegevoegd. Gebruikte bron: wikipedia/ijskoffie